Hayret Şiiri - Mehmet Yücel

Hayret, özlem firarda, sevgi tükenmiş, umut çıldırmış.
Hayret, bir karanlık el gelmiş insanı hayattan yıldırmış.
Hayret, dostluk pabuçları akrabalık elbisesini çaldırmış.
Hayret, güven menfaat dağlarında hükmünü kaldırmış.

Hayret, gelen vurmuş, giden vurmuş aşk kalesi çökmüş.
Hayret, mertlik,yiğitlik suçlu kedi gibi sanki süt dökmüş.
Hayret, hak denilen kutsalllık haksılığa boyun bükmüş.
Hayret, yobazlık kerpeteni medeniyetin dişlerini sökmüş.

Hayret, devran döndükçe çarklarında insanlığı eritmiş.
Hayret, yalan gelmiş gerçeği uçurumun kenarına itmiş.
Hayret, sahte mutluluklar türemiş, mantığın pili bitmiş.
Hayret, bencillik moda, istekler doyumsuz, anlayış yitmiş.

Hayret, Türk varlığı tehlikde iken bin yılların ordusu nasıl susar.
Hayret, vatanseverlik can çekişiyor, hainlik ulu orta kin kusar.
Hayret, emperyalizm ne kadar değer varsa, birer ikişer asar.
Hayret, Yücel'in yüreği yaralı, başı dumanlı dağları kar pusar.