Hayran Oldum Şiiri - Mehmet Macit

Altın kemer bağlanmış bellere hayran oldum.
Estikçe huzur veren yellere hayran oldum.

Seher vakti bağlarda zikre başlayıp coşan,
Aşkına ağıt yakan dillere hayran oldum.

Baharı müjdeleyen bin bir renkli çiçeğe,
Güz aylarında açan güllere hayran oldum.

Ölümsüz bir aşk için nice sınavdan geçip,
Mecnun’u çöle atan hallere hayran oldum.

Aşk ile yanan kalbin sönmez olur yangını,
Kerem’den arta kalan küllere hayran oldum.

Gözlerde ki sevgiyi, güzelliği saklayan,
Yaşmak diye örtülen tüllere hayran oldum.

Duyguları, hasreti, coşku dolu meşkleri,
Hazla dile getiren tellere hayran oldum.

Han ölür, ece kalır, nefisler sınav verir,
Eşine sadık kalan dullara hayran oldum.

Eksilmez ki hiç umut sevenlerin kalbinden,
Kuru dala asılan çullara hayran oldum.

Savaşın ortasında çaresizlik içinde,
Kardeşine el açan kollara hayran oldum.

İman ile sabredip gerçek aşka varacak,
Hakk’a doğru uzanan yollara hayran oldum.

Nefsine isyan edip Allah diye inleyen,
Dergâh da çile çeken kullara hayran oldum.

Nice güzel gördüm de biri kaldı aklımda,
Al al olmuş yüzde ki çillere hayran oldum.

Bir ömür bekleyip de düşlerim de bulduğum,
Macit’e bir gül sunan ellere hayran oldum.

20.03.2017
Dikili/İzmir