Haymatlos ve kalender Şiiri - Sami Dönmez

külrengi
kısraklar iniyor kent'e
uzun es-o-es'ler geçiyor
mahallelerden

kaçımız cesur
kaçımız yiğit
ve
ne varsa her şeyi sınayan sen
öyle kalabalık geliyorsun ki
saklıyorum/ gönül menzilinin uzağına
vardiyalara sıkışmış cesedimi

bir şarapnel ağırlığı
bir kara sövgü
dişlerimi sıkarken
ezim ezim eziliyor
bu beyaz parşömen

susuzluğumla yıkanıyorum
toprak kalıplarda pişmiş mermilerle
üstü kalsın derken ümitliyim
pasaportsuz yaşayacak kadar
haymatlos ve kalender

uzlaşarak
yan yana sıkışarak
üzgün ve/ya şakrak
hükümsüz şiirlerin kapaklarından sızarak
varır giderim
asrî bir eşkiyalığa

hergele yolunda bekledim
bağışlanmayı
on dört bin yıl

on dört bin yıl
ne altın ne gümüş
ne küfür ne zakkum
parya uykularda
eşkalsiz bir düşman
olarak belirdim
soylu dişilerin (u)mutsuzluğuna