Haykırış Şiiri - Abdulkadir Er

Sana bir kere papatya verebilmek
Gözlerindeki karanlığa dalabilmek
Ve
Nefessiz bıraktığın her an
Yaşayabilmektir güzellik
Sabahları asma ağacına konar saksağanlar
Sendeki bu saçları
Ancak gören anlar
Sesinin titreyişi yüreğimi sızlatır
Seninle geçirilen her vakit
Anne karnındaki
Huzuru anımsattır
Bir şu karşı dağda var heybet
Bir de seni sevmekte
Birde seni sevmekte
Gün batımı senden almış fıtratını
Kızıl rengin
Ağır ağır gidiyor dünyamdan
Son ışık zeresinide bıraktı gözlerime
Tenin dokunuyor
Ayın ışıltısıyla ellerime