İsyanımda aradım bu gece haykıra haykıra
Seni istedi bedenim ama senden uzaklarda duymadın
Ağladım senden ve sana olan sevdamdan utandım
Kırasım geldi zincirleri kırasım geldi kendimi
Sensizliğe söylenen şarkılar yine bende kalıyor
Dünya ya anlatmak istedim seni ve sana olan özlemimi
Bağıra bağıra kalbimdeki yerinin hiç bir zaman
Hiç bir şekilde dolmayacağını unutulmayacağını
Sahildeki İnsanlara kıyıdaki martılara
haykırarak ağladım kaybettim meleğimi
Yalvaran gözler ile seni sordum onlara çaresiz
Bir duvar misali susup kaldılar donuk ve soğuk
Anlaya bilirlermi bu divane mecuzi sevgiliyi
Rotası şaşmış gemi misali bir sağa bir sola düşüyorum
Karanlık önünü göremeyen yoldaki yolcular gibi
Nereye ve neye yaşadığını bilmeden toz misali bulut gibi
Savrulan yüreğim sana susuz sana aç sana
Hasret ve bir o kadarda yalnız duy beni
Duy sesimi bebeğim bu gönül sensizliğe
Alışamadı hasretim son bulmadı ey sevgili
Kayıt Tarihi : 23.9.2013 23:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)