Haykırdığım Güzel Şiiri - İbrahim Ünlü

Haykırıyordum yine
Ve yine ıslık çalıyordum
Üşüyen soluğumla
Ve bir yılda
-365 gün 6 saat kez-
on yedi yaşında oluyordum
göz yaşlarımın kıyısında gelgitler oluyor
sevmişliğim dalgalanıyordu sevgisizliğinde
lotus çiçeği gibi güzel olduğunu
haykırıyordum yine sessizce

Altı altı gelen zarlar aldatıyordu
İskambilden adamlar aldanıyordu

Yalnızca seyrederek sevebiliyordu
Tabutların kara örtüleri;
Gözyaşlarıyla sulanmış
Ağıt kokularını…

Her bakışımda çimen yeşili yalnızlık oluyordun
Ve yalnızca yorgun bakışların uğurluyordu beni…
Bitmez tükenmez ayrılığa salıyordu.

Sisli kelimeler oluşturuyordu
Şımarıklığımın imlasını…
Ve ceplerinde günah taşıyordu meleklerim!
Değiş tokuş ediyordum
Yalnızlıklarda kaybolan
Fırtınasız bakışlarımı…
Ve evcilleşiyordu içimizdeki hayvan!
Gözlerim endamına yılışıyor
Güneşin kabzasına saklıyordu gözyaşrımı….

Kara bir battaniye gibi
Sarıyordu tenim hasta bedenimi
Gözlerimiz yıldızlara değiyor
Parlaklığı gidiyordu sen gidince
Ruhum ihaleye çıkarılan
Bedenlerin önünden geçiyordu…

Modası geçmiş kelimeler yaşatıyordu bana
Yalnızlığın iklimini…
Ve artık biraz cimri harcıyordum sevgimi
-kılavuzluk yapan sevgimi-