Haybeye yaşamadım
Nakış nakış sevgiler işledim desenlerimden
Hiç ellenmemiş kelimelerle şiirler yazdım sevdalara
Öldüm karanlık gecelerde, bir seslenişe dirildim
Eğilmedim ,el açmadım yaratandan ötesine
Cemre oldum düştüm gönüllere çiçek çiçek
Hırpalanmış bir kadının gözyaşlarında kaybettim iffetimi
İçimde çavlanların gürültüsü hiç dinmedi
Sokak kedisinin açlığı düğümlendi boğazıma
Küçüldüm azaldım
Bir bebeğin tebessümünde abdestlendim
Arındım aymazlığımdan
Üşümüşlüğüm damı akan annenin çaresizliğindendi
Ayinler de yaptım, hançer de çektim aşka
Gönlüm Selvi söğüt
Başım ağrı dağı
Bin yaşam sığdırdım bir bedene
Hükümranlığım gönlüme, gözüme, dilime
Gördüm, duydum, anladım
Bin anlam yükledim gülümsemelerime
Dedim ya!
HAYBEYE YAŞAMADIM BEN!
Kayıt Tarihi : 19.11.2021 01:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!