Hayatın Kadınına Epistola

Ey dudakları akan kanım gibi kıpkırmızı kız
Kanım çekilir sen bakınca bana arsız arsız
Kalbur gibi delik deşik oldu yalanınla bağrım
Yürekten çıkan şey aşktı, oldu en büyük ağrım

Ey gözleri, duruşumdan düzgün sürmeli kız
Köpek gibi oynaştınız, beter olana taptınız!
Nazlı nazlı yatıyorken sen yatamayacağın yataklarda
Cazbanda oynar durur, iffetin al aşağı ayaklarda

Ey kahpeler kahpesi ve namus sınırlarının raddesi
Ey nankörlüğüne kör kalmış alçakların baş abidesi
Masalarına meze olur belki hoş hayallerim. Güler eğlenir meyinden demlenir erlerin.

Sana karşı haykıranı mecbursun dinle;
Bugün hesap göreceğiz artık seninle:
Sen o sıcak odalarda cilveli ve mahmur
Ben sen değilim olmazdım sen gibi mağrur

Ey allıklı ve düzgünlü, yosmadan bozma bil şunu;
Gizlesemde aleme kuşku, herkes bilecek yaptığın fuhuşu.
Zıpladın, kudurdun, coştun pir elemsiz
namustan yoksunsun ve oldun bir edepsiz

Günün aşağı yarının dimağını azıcık yorsun!
Tünün bayağı yarenin iştahını zevkle doyursun
Yapmacık gülüşlerin ve kurmacık hareketlerinde boğul
unutma bu gün üstünde yandıkların yarın altında soğur

Sen açılmış bir baharsın ben ayazlı kara kış
Sen saçılmış incilerinle ben sancılarımla kınanmış
Felekten bir gece geçir asıl senin hakkındır.
bana tükürmediklerinde elaleme yağmur yağdır

Ey gözünün rengi bana yabancı güzel,
Her yolcunun uğradığı ey hancı güzel!
Sen evinde dans ederken her gece gündüz
Benim duruşum, ıram ve sözümdür dümdüz

Neyim ben? Takatten düşmüş, işe güce yaramaz
Sen ise nefsi celbeden adi kıyafetlerden çıkmaz
Bizi görenin dilinden düşmez payımıza yağız
Bir payız akşamı dilimden düşmez oldu o kızcağız

Sözleri alenen kınsız kılıçla işlenen cinayet
Gözleri adeten ıssız utançla bakan bir ceset
Böylelerinde olmaz ne örf ne adet ne de dirayet
Kalbimi verdim. Ya sahip çıkmadı, ya bilmedi emanet

Baldırını örten tülün gösterdiği amansız nazla
bir tek ipek çorap kıymetçe benden bile fazla
Biliyorum eğleniyorsun basit nefsimle alayla
Biliyorsun yapabilecekken yapmıyorum itinayla

Sen hakikatte bir fahişesin ve iğrençsin
Sen namus kavramından uzak bir leşsin
Sen kadınların yüz karası erlerin oyuncağı
Senin o kahpeliklerinin yoktur ucu bucağı

Ey dillere destan olmuş, namı bir alem kaltak
Senin için ne aşk, ne sevgi haketmiyorsun suyu bile bir bardak
Geçmişimde bıraktığım en büyük çirkin leke
şeytan bile tövbekar olur senin pis yüzünü görünce

Ey mahkeme-i vicdan, ey adaletin terazisi
Bu yatak gülü için kurulacak nihai ceza sahnesi
Alınır verilir , hesaplarım kapanır elbet
Kahpeliklerinin sonu, benimle son bulur nihayet

Seninle aynı nefesi solumak bile zül benim için
Umarım yatarken ağlıyorsundur için için
Nâbakir ellerinle dokunduğun her şey kirlendi
Gönlümdeki saflık heder oldu ve tükendi

Ey alçak kadın senin için namus ne ki?
Senin bağlılığın bile ihanetin bir biçimi
İçtiğim acı içkiydi, yaktı hıyanetin bir içimi
Gerçek yüzünü gören bilir rezilliğin zir suretini

Ben sana aldanmadım sen beni aldattın
Kim bilir nicelerinin altına defalarca yattın
Ahtım olsun ki devrilecek onursuz tahtın
Dönen çarkın duracak ve kapanacak nursuz bahtın