"hayatın İçinden " Şiiri - Zeynep Koçar

"HAYATIN İÇİNDEN"
Bir sabah uyanırsın, ekmek kavgası başlar,
Gözlerin uykusuz,yüreğin darmadağın.
Bir çay demlenir umutla,kısık ocakta,
Hayat bazen tokat gibi çarpar alnına.

Otobüsler tıklım tıklım,yüzler asık,
Kimse kimseye bakmaz,selam bile yasak.
Ama biri düşer aklına,
"Bugün de dayanırsam,ona anlatırım " dersin.

Bir çocuğun gülüşü geçer yoldan ,
Unutturur sana geç kalmışları,
Bir yaşlı el uzanır titreyerek,
"Evladım,"der "İyi insan ol yeter."

Hayat kolay değil kimseye gülmüyor,
Ama direnmek var ya,o en güzel şiir.
Kendi hikayenin kahramanı ol biraz.
Yıkılsan da,yeniden kurtar kendini.

Alın teri dökülen ellerin kıymeti yok piyasada.
Ama o ellerle kurulur en sağlam yarınlar.
Her emek,her gözyaşı bir tuğladır geleceğe
Ve sen inşa edersin sessizce dimdik.

Yollarda yürürsün,taşlar canını acıtır,
Ama vazgeçmek yok umut yürür ardından.
Her köşe başında yeni bir sınav ama
Sende pes etmeyen bir ruh var aslında.

Bir akşam çöker üstüne,
Işıklar sönük,gönlün yorgun.
Bir tas çorba,belki bir dost sesi.
Yetiyor bazen yaşamaya yeniden.

Kimi zaman bir dost bildiğin vurur ardından.
Kimi zaman bir yabancı sarar yarandan.
Ögrenirsin...
İyiliği de ,kötülüğü de tanırsın yavaşça.

Ve yine sabah olur,
Kuşlar ötmez belki ama sen varsın.
Çünkü bu hayat senin savaşın,
Ve her güne başlamak bir zaferin aslında.

Yorgun ama onurlu bir duruşla,
Aynaya bakarsın usulca...
"Ben hâlâ burada mıyım?" dersin,
Hayat ne verirse versin,pes etmeden.

11.04.2025