Çıkıyorum yapayalnız yokuşlardan,
Bıktım artık yerli yersiz kopuşlardan,
Bam teli uzun bir yol üstündeyim,
Bedenim yerindeyken ruhumu kaybetmekteyim.
Savrulurken monotonluk girdabının içinde,
Dalgın tayfa gibi pusulasını kaybetmişçesine,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta