Yine hava karardı, yemek vakti.
Masada iki tabak, iki çatal ve bir kişi. Sandalyede iki.
Alışkanlık iş de, alıştırmışım kendimi hep ikiye.
Hala biletleri bile iki alıyorum. Sinema, tiyatro, hatta otobüs.
Her an geleceksin diye,
Yolda yürürken solumu boş da bırakıyorum.
Koluma rahat girersin diye.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta