Hayati Tonbul'a Şiiri - Bahattin Tonbul

Ömrümce hiç bakmadım
Arkama da takmadım
İçimdeki kor ateş
Sağa sola atmadım

Seçmek elimde değil
Baba olmak pek sefil
Yaşarken yaptıklarım
Anlatılacak değil

Uzaklarda yaşardım
Eşi dosta şaşardım
Babaya abi derdim
Çok sevip ağlamadım

Çok küçükken everdi
Çoluk çocuk türedi
Yaptığı bütün işler
Büyümeden biterdi

Peş peşe çocuk oldu
Hangisini korurdu
Ata er kil aile
Kendi dışa yoğruldu

Dostlar onu bilmezdi
Dağı taşı hep gezdi
Yer içer düşünmezdi
Kimseye güvenmezdi

Eli açık bonkördü
Yüreğini kim gördü
Sağı solu güldürdü
Geleceği söndürdü

Yeme içmeyi bilir
Çevresinde giyinir
Yarını düşünmeden
Dedeye baba denir

Baba,baba olmadı
Dede baba kalmadı
Zaman hepsini birden
Geleceğe bakmadı

Sessizce miras yedi
Çok çalışıp hep gezdi
Gönlündeki ateşi
Hiç kimseye demedi

Para onun bir araç
Mülkünü yaptı sarkaç
Ömrü boyunca gezdi
Kalmadı sattı bakraç

Allah’tan ki Bayram’ı
Dışa verdi tamam mı
O da çalış masaydı
Yok olur kabadayı

Çok çekti çevresi de
Eşi dostu severde
Yıkılır ailesi
Üzülür dedesi de

Baba olmuş Hayati
Yemiş bütün serveti
Geleceği düşünmez
Kim bilir neler etti

Geleceği yaşattı
Düşünmeden borç yaptı
Onu taşıyan dostlar
Yürek yakıp kabarttı
Bahattin Tonbul
30.1.2009