Hayata Dair. Şiiri - Aykut Uzun

Dışarı çık gez dolaş sokakları,

her yanda yokluk, gör sönmüş ocakları.

Siftahsız dükkanlar gibi, selamsız insanlar,

kuş uçmaz,mutluluk geçmez meydanlar.

Herkes gibiyim bende,çıkmayan candan ümidi kesmiyorum,

ne kadar bunalsam da, küfredip esmiyorum.

Ket vurulmuş hayalleri, eklerken düşlerime,

kara sular iniyor, o yorgun dizlerime.

Sende mi her yeni günü,bir başlangıç sayarsın,

akşamına yıkılır,içten içe ağlarsın.

Hayatının demini, içtiğin çayda ararsın,

tüketilmişliğin adını, tükenmişlik sanarsın.

Olduğu kader,olmuyorsa hiç zorlama,

yüreğin yangın yeri, toprak atıp korlama.

Kaç kap su gerekir, bu kirlenmiş insanlara,

Kaç gün tövbe etseler, kefalet sayılır günahlara.

Altı üstü beş metre bez değilmidir payımıza düşen,

Sonsuzluğun sırrı bulundu da, ondan mıdır neşen.

Hadi boş ver bunları, hayata dair şeyler,

bu dünyan garanti ise, ahiret sana neyler.

Görelim mevlam neyler, neylerse güzel eyler...

08.01.2019