Hayat yordu beni Şiiri - Yazar Murat Şair

Hayat yordu beni

Hayat yordu beni
Bir yanım hala susuyor
Bir yanım çoktan bağırmaktan kısılmış
Bir sokak lambasının altında
Uykuya dalan bir pişmanlık gibiyim
İçimde yıllardır ayılmayan gece var

Günleri omzumda taşıdım
Kimse görmedi
Biriktirdiğim acılar
Gizli bir sandıkta değil
Göz kapaklarımın ardında uyudu hep

Ne yapsam olmuyor
Ne kadar koşsam yetişemiyorum artık kendime
Eskiden içimde koca dağlar vardı
Şimdi sadece yokuşlar
Ve her adımda biraz daha can veren bir kalp

Bir gülüş çalındı benden
Kim olduğu belli değil
Belki zamandı
Belki de uğruna sustuklarım
Her şeyi içimde sakladım ben
Kimse yük olmasın diye

Bazen rüzgarı dinliyorum
Eskiden adını söylerdi bana
Şimdi sessizlik bile yabancı
Bir şeyler kırıldı içimde
Kimse duymadı
Kırılan benmişim meğer
Eşyalar değil

Dünleri sırtımda taşıdım
Bugünleri gömdüm
Yarınlara umut yerine
Bir tutam sitem bıraktım

Nerede kaybettim bilmiyorum kendimi
Belki bir bakışta
Belki bir vedada
Belki hiç demeden gidişlerde

Hayat yordu beni
Defter yapraklarım
Kapanmış bir çocukluk gibi sessiz
Artık kelimeler bile
Yaranın üstünde soluyor

Anladım ki
Kimsenin içindeki acıyı
Kimse bilmez
Gülüşlerin sahte
Kalbin sessizken
Hayat hep üstünden geçer

Ve ben
Yoruldum artık
Koşmaktan değil
Beklemekten
Kırılmaktan değil
Toparlanmaktan
Gitmekten değil
Kalacak yer bulamamaktan

Hayat yordu beni
Ama hala ayaktayım
Belki bir dua tutuyorum içimden
Belki de sadece susuyorum
Sessizliğimin bile
Bir adı var artık
Dayandım ama hayat yordu beni
Bu hayat çok yordu beni....

Yazar Murat şair..