Hayat Yolunda Şiiri - Kutsal Çakıroğlu

Hayat yolunda özlemle, birlikte yaşamak için atılmış adımların şimdi son cığlıkları yüreğimi tırmalıyordu...
hiçte hak etmediğimiz yitirilmiş bir savaştan arta kalan kırıntılarını ayıklıyordum yaşıyordum kendimce...
İçimde onun deniz mavisi okyanus gibi derin gözlerine bakarken söyleyemediğim diren ne olur,ne olur gitme diyemediğim o duyguların sessizce kanayan yüreğimin cırpınışında dağlanırken artık zamansız ayrılığın geldiği için gitmesi gerektiğini o yasaklı sözcükleri ona nasıl söyleyebilirdim...!

Umutla çaldığım kapılar umutsuzca bir bir yüzüme kapanınca siyah perdeler çekilince parçalanan yüreğime
isyanlarımla niçin bu bize geldi diye öfkelerime sarılan hiddetimle biraz ateş,biraz kül ve bir o kadarda kara bulutlara dumanlara rüzgarlarımla acı ile dalıyor savruluyordum
gizlenmiş gercek olan bir tutam o söz yüreğimi harılı yanan alevinde acı ile yakıyordu.
gitmemen için sessizce mücadele eden ve zamansız esen fırtınalara meydan okuyan
kendimce acılarıma bentler kurarken hüzünlü duruşumu görmesini istemiyordu yüreğim...ama her şey ne yazık ki nafile idi zamanı gelmişti.. Şimdi sensizlik olacak tüm yaşantımı, yaşanmışlıkları umutlarımı sevda cümlelerimi mahkum ediyordum birer birer...

Artık senli bu zamanda yaşamak mümkün değildi, yüreğinin ellerinden alabilmek sevda dolu yüreğimi..
hayattan zamansız gideceğini bilerek o mavi deniz gözlerine dalıp bakarken sessizce, soruyordum...
Hayatım duyabilirmisin yüreğimdeki bir kor gibi yaşanacak acı ile esen ayrılık rüzgarlarının sesini...?
Bensiz oralarda görmeden yaşayabilir misin benim gibi bu sevdayı?
Hayatta senin için çok değerli olan sevdiklerini gözyaşları içinde bırakıp giderken yüreğin acırmı..?

Fakat anlıyorum canım sen de bu garip yaşamın geçip giden senelerin yaşam denen kanatlarına tutunamadın....
Sen de yüreğinin zamansız depremlerine,zelzelelerine dayanamadın ve o dönülmeyen sığınağına daldın.
Senelerce, günlerce ruhumda yaşayan hayat veren misafirdin ve artık senin için gitme zamanıydı mağrur sevgili...
yüreğinin gelgitleri seni çağırıyordu zaman gitme vaktiydi zamansız sonsuz ayrılıklara
Ben şimdi o zamansız gidişinle kara gözlü ziffiri gecelerde yüreğin yerine özlemle dokundum matem sözcüklerine....
Sensiz olacak tüm sevgilerimi, mutluluk cümlelerimi. hayatımı, şimdi mahkum ediyorum birer birer...