Hayat sırrını sunar sessizce

Hayat, sırrını sunar sessizce,
Gözleri gönlünde olan bilene.
Ne bir fazlalık arar ne eksiklik,
Kıymet bilenler için özeldir.
​
​Başımızın üstünde bir taç misali,
Onların sözleri, duruşu, hâli.
Sonsuz güvenle açılır her kapı,
İçimizde büyür, en derin sevgi.
​
​Ama bir de o an gelir, o keskin çizgi,
Söz verip de sonra dönen o ezgi.
Verilen sözlerin ağırlığı unutulmuş,
O sahte ışıktan tenler soğutulmuş.
​
​Hayatımızla hiç yoktur bir alakaları,
Ne bir anıları ne de yarına umutları.
Gönül defterimizden silinir adları,
Hiç bir yerleri yoktur artık yanımızda.
​
​Çünkü hayat, değer bilenle anlamlanır,
Sözünün eri olanla tamamlanır.
Özeldir bu yolda yürüyen her ruh,
Gerisi sadece boş bir kuru gürültü.
​
​Gökyüzü şahittir her vefalı güne,
Yıldızlar rehberdir o doğru yöne.
Kalpte yer açılır, gerçek dostluklara,
Ne zaman baksanız, sığındığınız limana.
​
​Ama hayat, bir elek gibi eler durur,
Dürüstlükten kaçan ruhlar savrulur.
Onların gölgesi ne kalır ne de izi,
Unutulur gider o kırık, boş sözleri.
​
​Çünkü söz, bir yemindir; kıymetli bir mühür,
Tutulmayan her söz, gönüllerde bir küfür.
Biz, o mührün değerini bilenlerdeniz,
Kıymet bilenleriz, her zaman, hepimiz.