Hayat Memât Şiirleri

Ner'den başlamalı
Hiçbir yerinden başlayamaz şeylere
Hermafrodit bir ejderhaya dönüştüren
Parkların ele avuca sığmaz ruhunu
Geceleri çocuk gezdiren
Gündüzleri uyanmayan

Söyle, kaç bin yıldır
Dolanıksın saç örgülerime

Zamanın şarkısı içinde bir düğüm
Hangi dilde senin nakaratın

Sonsuzluğa iki kesik ayak
Yürüse de birbirine paralel hatlarda asla kesişmeyerek
Ne küserek
Ne vazgeçerek
Ne de bir şey isteyerek diğerinden
Yolda olmayı seçerek

Gülüşünü gördüm
Orada bir resimde
İçimdeki

Oradaydı
Kapattığımda gözlerimi

Sana dağ kadar kırgınım
Başka bir çizgi yok yüzümde

Buradan çok uzakta bulduğum gün kendimi
Anladım sahile vuran şeytan minarelerini
Kuytu yerlerde oynayan çocukluğumu
Buldum ve öptüm avuçlarından
Minicik bembeyaz
Anladım kuşları neden ayrı bir sevdiğimi

Dilimi ısıran su
İçimi acıtan
Yokluğun uzun duvarı
Bilmem kaç akrep kıskacı
Zehir hem od