Hayat Memât Şiirleri - Şair Hayat Memât

Ner'den başlamalı
Hiçbir yerinden başlayamaz şeylere
Hermafrodit bir ejderhaya dönüştüren
Parkların ele avuca sığmaz ruhunu
Geceleri çocuk gezdiren
Gündüzleri uyanmayan

Kalbimi bir çocuk gibi hissettiren
Düşmüş pencerelerden
Kovulmuş kapılardan
Kalbimi telekleri yolunmuş bir kuş
Kalbimi tekerlekler altında ölü bir kedi
Kalbimi iyi gibi

Söyle, kaç bin yıldır
Dolanıksın saç örgülerime

Zamanın şarkısı içinde bir düğüm
Hangi dilde senin nakaratın

Gülüşünü gördüm
Orada bir resimde
İçimdeki

Oradaydı
Kapattığımda gözlerimi

Sana dağ kadar kırgınım
Başka bir çizgi yok yüzümde

Dinle kupkuru dudaklarla
Sımsıkı kulaklara okunan bu hikayeyi

Dinle;
Bahar gibi bir kıştı.
Duyuyorduk çiçeklerin fısıltısını

Gecenin kokusu kâfuru
Ölüler uykuda da
Ve çektiğimde perdeyi gözümden
Bir gündoğumunda da
Parmakuçlarımda ağlayan
Minik yasemen çiçeklerine bakıyor

Buradan çok uzakta bulduğum gün kendimi
Anladım sahile vuran şeytan minarelerini
Kuytu yerlerde oynayan çocukluğumu
Buldum ve öptüm avuçlarından
Minicik bembeyaz
Anladım kuşları neden ayrı bir sevdiğimi