Hayat Kısa Şiiri - Cüneyt Beyköylü

Bir güz akşamı,
Ve hüzünle düşünüyorum da,
Ben çoktan ölmüşüm,
Bir ben vardı bende,
Hayatımı maziye gömmüşüm…

Ne yapmışım ne etmişim,
Nefsin kaldırımlarını bir bir çıkarken,
Nedense bazen içimdeki o sese,
Sırt çevirip nankörlük etmişim.

Hayatın bir anlamı olmalı,
Doğru algılamalı şu fani dünyayı,
Yaşanılanlardan ders çıkartırken,
Çıkartılan derslere çok çalışmalı.

Düşünüyorum da,
Doğduğumda ben ağlıyorken,
O sıra bütün dünya seviniyordu,
Bir gün göçüp gitmeyecek miyim?
O zaman öyle bir yaşamalıyım ki,
Öldüğümde ben sevinirken,
Bütün dünya ağlamalı…