Hayat kısa.... Şiiri - Murat Ülkü

Tembelliğim bir ferman, rahata düşkünlüğümse yasa,
Nefret bile bana ağır yük, kaldırır mı bu kafa?
Kin tutmak çok yorucu, akılda bir sürü tasa,
Unuturum ben hepsini, uyku şart ve hayat kısa...

Gönlüm geniş bir ova, iz bırakmaz hiçbir kin,
Sıkılırım ben zaten, bitiverir değmez serüven.
Hesaplaşmak ne ki? Gerek yok, boşver sektirsin gitsin,
Bir yastık, bir battaniye, hetkesi her şeyi sildim bilsin...

Öfke mi? O da neydi, unuttum gitti tadını,
Hafızamda yer yok ki, tutamamki ben adını.
Tembellik bahane değil, bu benim doğal yanım,
Ne kin, ne öfke, sadece huzur düşkünü bir insanım...

Dünya yansa umurumda mı, söndürür bir fincan çay,
Kavgaysa uzak olsun, beni hiç orada görmemiş say.
Huzur benim ilacım, kaçış planımsa hazır her ay,
Gerisi boş laf, korkma kır gönlümü bir kenara koy...

Gelsin dertler, kederler, ben onlara bir çift göz,
Kapansın hemen yorgunca, dinlensin şu biçare öz.
Tembellik denmez buna, bu bir yaşam felsefesi cüz,
Uykum ağır bastı yine, bitsin artık bu son söz.

Öfke, nefret, kin hepsi, bir rüya gibi gelir geçer,
Uykum ağır basar, Murat bu dünyadan göçer.
Yorganım sıcak, yastığım yumuşak, ruhum huzuru seçer,
Bu tembel yaşam, don nefesle sonsuz bir uykuya geçer...