Öyle geçer zaman ki,
Anlamazsın…
Kucağında oturanları
Teslim edersin,
Hayatın akışına, akışına…
Gün olur, devran döner.
Bir bakmışsın,
Ömrün işlenmiş bir nakış gibi.
Tatlı bir anıdan
Hoş bir meltem eser saçlarına.
Kahverengi, sarı, kızıl…
Ya da siyahın
Kıra akışını izlersin aynalarda.
Dinginleşir,
Ve anlarsın…
O an gibi her anında,
Yokluktan gelip
Hiçe doğru bir yolculukta olduğunu.
Bazen hancı sanırsın kendini,
Ama bu… bu,
Irmağın yolculuğudur belki.
Anlarsın,
Kaybolmaktan korkarsın.
Kumdaki fısıltılar
Duyurur sana kendini.
“Bırak özünü yellere” der bir ses.
Ve bırakırsan,
Başlar gökyüzüne yolculuğun.
Derinden gelen sesleri dinlersin,
Yeniden başlarsın
Hayal kurmaya.
Bulut olursun,
Yağmur olursun,
Dere olursun…
Sonra dönüşür,
Irmak olursun.
Hayat…
Böyle bir illüzyon demek ki.
Bekle,
Bu yolda daha neler esrarlı,
Neler gizli…
Bir an gözlerini kapar,
Ve kendinde yok olursun
19/05/2021
E.Parlak
Kayıt Tarihi : 19.5.2021 11:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayırlı yolculuklar Ekrem bey.
TÜM YORUMLAR (1)