Hayat Hataları Affetmiyor

Herkes bir şeyler çaldı benden
En büyük hırsız zaman oldu
Sonra sen oldun
O ömrümü çaldı
Sen, ondan geriye ne kalmışsa hepsini…

Senden geriye çektiğim acıların göstergesi
Yazdığım şiirler kaldı sadece
Bana gösterdiğin değer hiç olunca
Şiirlerin de bir değeri kalmıyor
Yaşadığım onca keder onca acı
Bir anda hiç oluyor işte…

Sen hiç yüreğinde kayboldun mu
Gözlerin sıcak bir bahara hasret
Gerçeklerle hayal arasında gidip geldin mi
Geceyi sabaha bağlarken
Doğan günün karanlığında kayboldun mu
Yüreğinden binlerce söz geçerken
Dilinde sevdaya dair binlerce sitem
Hayat fırtınasında deli dalgalar arasında boğuldun mu
Hayat hatayı affetmiyor değil mi…

Daha neyle vuracaksan gel vur
Ölmüş bir insanı öldüremezsin bir daha
Nefes alıp verdiğime bakma
Biz bu hayatın kırbacı altında yetiştik
Her anımda kanarken
Yaramı pansuman eden bakışların biraz ümit verdi
Hepsi o kadar
Birileri birilerine kıyamazken
Beni satırla doğradın ya, canın sağ olsun
Senin bilmediğin, ben alışkınım sırtımdan vurulmalara
Daha vuracak neyin varsa vurabilirsin…

Ölseydin takdiri ilahi derdim
Ardın sıra Yasin’ler Fatiha’lar gönderirdim
Belki biraz da kadere sitem ederdim
Öyle öldürdün ki kendini bende
Bedduaların bin bir tanesi peşinde…

©
1 Mayıs 2025
11:41