Hayat Değil, İnsanlar Yordu
Hayat değil, insanlar yordu beni,
Güvenip de sırtımda taşıdıklarım,
Söz verip de unutanlar,
Yüreğimi üşüten sahte dostluklar…
Hayat değil, insanlar yordu beni,
Gülerken içten, arkadan keskin,
İki yüzlü sözler, hesaplı sevgiler,
Menfaatle örülmüş sahte tebessümler.
Ama yılmadım, düşmedim,
Yorgun ama dimdik ayaktayım,
Çünkü öğrendim artık;
Bazı yükleri taşımamak da özgürlüktür.
Hamit Atay
Kayıt Tarihi : 29.3.2025 02:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!