Hayat Dediğin Bir Nefes

​Bir tel koptu sanki, içimde bir yay,
Hayat çok zor, gökyüzü hep alay.
Gözyaşı mı deniz, gönül mü çorak,
Her şeyi bilmek lazım, yoksa kalır ırak.

​Ekmek kırıntısı bile nimet bu handa,
Sahte gülücükler, acı bir yanda.
Dostun eli sıcaktır, yârın sesi huzur,
Kıymetini bilmeli, zira çabuk biter bu tur.

​Zaman su gibi akar, avuçta tutulmaz,
Kaybedilen günler, bir daha bulunmaz.
Her sabah doğan güneş, bir hediyedir bize,
Ama akşam efkârı çöker, iner dizimize.

​Bir kuş sesi bile, bazen derman olur,
Bir yudum çayda hayat, tekrar can bulur.
Küçücük bir tebessüm, bin derdi siler,
Lakin insan oğlu hep geç anlar, hep geç diler.

​Şimdi bu hüzünle, başım eğik, yorgunum,
Yine de var olana, şükürle vurgunum.
Hayat dediğin, bir nefeslik mola,
Kıymetini bilmeli, bitebilir çıkamadan yola.