Hayat Bu ya Şiiri - Murat Nail Güney

Önce hangi seni sevdimdi ben,
Hangi renk güzel duruyordu üzerinde,
Hangi fettan bakışına yandımdı,
Seni de kendim gibi vefakâr sandımdı.
Hangi şarkıyı duyduğumda sen gelmiştin aklıma,
Ve hangi hınzır duygu girmişti kanıma…

Kaç kelebek ömrü ekledi zaman sevdaya,
Kaç defa yandım ateşe doya-doya.
Kaç gemiyi ateşe verdim gönül limanında,
Sen o an uykulardaydın, öyle ya!

Ne baharlar yordu beni, senin kadar
Ne yolar yıprattı, ne yıllar şair ruhumu,
Ne bozgunlara dayanmış adamız biz,
Ne ihanetlere inat küstük fani hayata
Ne vefasızlıklar bozdu kimyamızı.
En can bildiklerimiz yağmalasa da
En seven yanlarımızı…

Şimdi boşalan bir kadehin dibindeki
Son birkaç damla içki gibiyim,
Ne kimse varlığımın farkında, ne yokluğumun.
Oysa ne mutluluklar, ne sevgiler dağıtmıştım
Bir zerresi geri dönse gam yemezdim,
Feleğe de kör olsun gözün demezdim…
Sanki göğe çıktı tüm insanlık,
Dostlar karaborsa bilet misali
Kapanın elinde kalıyor…
Biz aynı yerdeyiz be dostum,
Ömrümüz yol alıyor…

Oysa taşa sarılan yosun gibiydik
Ayrılmazdık en hırçın dalgalarda bile,
Kırmazdık olur olmaza dost hatırını,
Silmezdik yazdıklarımızın tek bir satırını.
Bir kahve içimiz zamana
Ne hikâyeler sığdırırdık gülen yüzlerimizle,
Cebimizdeki son kuruş gibi bitmezdi arkadaşlıklar,
Ne varlığa sevinir ne yokluğa üzülürken,
Ne mutluyduk öyle saf-saf süzülürken…
Ada vapuruna biletsiz biner,
Güverteden atlardık iskelede suya.
Şimdi içimiz buruk, sözüm ona yaşıyoruz
Hayat bu ya…
Gene sabahı bulduk galiba şair,
Haydi, sen de uykuya…

Murat Nail Güney 18.10.2009 İstanbul