Birini beklersin, gelmez.
Bir kelimeyi beklersin, yutulur.
Bir ihtimali beklersin,
O ihtimal başkasının elinde çiçek açar.
Sen sustuğun için sanırlar ki razısın,
Ama razı değilsin.
Sadece yorgunsun.
Çünkü ne zaman bir yol çizsen,
Birileri gelip siler haritayı.
Ve sonra,
Hayat gelir,senin elinde patlar.
Yüzünde gülücük arayanlar,
İçinde yangın olduğuna bakmaz.
Ama öğrenirsin…
Ne aşk, ne söz, ne dostluk,
Kırılıp dökülmeden gerçek olmuyor.
Ve sen artık beklemiyorsun.
Çünkü hayat böyle bir şey:
Ne gelene güvenilir,ne kalana.
Sadece kendine yaslanırsın.
Ve düşsen bile,
Ayağa kalkarken küfür değil,
Kendi adını fısıldarsın.
Kayıt Tarihi : 28.5.2025 11:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!