Hayat Bir Pencere "toprak kokan şiirler"

Köhne yapıdan üç yol kavşağına bakardı penceremiz
Ya doğduğumuz yılların gazabıydı ya da o zor yolların
Yine de sormazdık bunun hesabını kimselere bilmezdik
Sormazdık bunca çaresizliğin sadece bize mi ait olduğunu
Gün ışığı pencereden içeri vurur acılar yüreklerde kururdu
Soramazdık kimseye her nedense kader bildik nasiptir dedik

Üç yol kavşağına bakardı penceremiz ama kimse bize bakmazdı
Bir tek baharda gülerdi tabiat yüzümüze mavi, yeşil, mor, pembe
Birde gönül dostlarımız gülerlerdi helal sofralarında yüzümüze
Başkalarının gülmelerine aldırmazdık utanır önümüze bakardık
Biz utanırdık yırtık pantolonda diz utanırdı çaresiz nasırlı el utanırdı
Kimselerin görmediği zaman gönül ferahlığı ile açardık penceremizi

Taştan topraktan özensiz üç yol kavşağına bakardı penceremiz
Küçük bir radyodan hüzünlü türkülerle seyrederdik yağmurları
Yağmurlara eşlik ederdi hüzünlerle dolu kederli göz yaşlarımız
Saklardık göz yaşlarımızı görmesinler diye yağmurlara karışırdı
Bazılarına yaşamak bir çiledir hayatsa görebildiği kadar bir pencere
İçimize akardı acısı, ağrısı yokluğun pençesinden zor zamanların