Sen yalnızlığı seçtin bu hayatta
uzakları
birşey söylemeden çektin gittin
şimdi gözlerimde yaş var
ellerimde kalmış
ağlayan bir sonbahar ayrılığı
bana unut deme
ansızın kalbimi yere düşürme
filizlenmişken bütün çiçekler
yıllardır kanayan kalbimi kapatmışken seninle
karanlığa gönderme beni
sonsuz yollara
artık çokgeçti
gövdem yereyığılmış
nehirlerin suları çekilmişti
mutlulukmu yakışmıyor yüzüme
yoksa meleklermi hüzün yüklüyor kalbime
bilmiyorum
ama şimdi karanlıkların ortasındayım
bir kalbten başka bir kalbe yürüyorum
hep mavileri düşledim
mutluluğun çocuklarını
denizler böyle durgunken
benim içimde fırtınalar
düşündüm
bunlarmı benim kaderim
bir gece düşümde gördüm
yağmur yağıyordu
bulanık sellerde sürüklenerek gidiyor gençliğim
ve şimdi siyaha büründü
severek büyüttüğüm o kırmızı güllerim
26.11.2004 kefgen
İbrahim DerinKayıt Tarihi : 22.10.2005 15:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!