Ademoğlu’nun dalından koparılmış ümidin son nefesinde, bir nefistir bu hayat.
Yokluk, imkânsızlık, çaresizlik; fukara bir serkeşliğin derdestliği…
Eli kolu bağlı, ayakları kanlı; gözleri çaresizce Uzanacak bir yardım eline muhtaç.
Bağıramaz; bağırsan ne yazar, duyan olmaz. Herkes kendi halinde.
Ama o yinede, iyi bir baba olma yolunda gayretkar
Hep mücadele, hep mücadele…
Hayata karşı el açmış, dilenci rolünde.
Ala gözlü nazlı dilber
Sen d(e) olasın benim gibi
Zülfün dökük boynun bükük
Sen d(e) olasın benim gibi
Bahçende güller bitmesin
Devamını Oku
Sen d(e) olasın benim gibi
Zülfün dökük boynun bükük
Sen d(e) olasın benim gibi
Bahçende güller bitmesin



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta