Küçükken hayallerim vardı
kendimden büyük.
Sevgimi saklamıştım.
Şefkatimin kollarını açtım,
Özlem çekerek yıllara.
İşte adını söylemiyorum kime, niye diye
Varsın hasret bilsinler 
İçimdeki yanan ateşi 
Bundan sonra biliyorum alışmalayım.
Aman Allahım bu nasıl hasret.
Hasret dedikçe korlanan bir ateş
İçim acıyor.
Ama nasıl olur alışamam 
Biz onunla büyüdük
Başı öne eğen 
Gönle söz dinletemeyen, o çocuk.
Ne kadar güzelmiş hayallerim
Ne gariptir ki şimdi o hayallerimi hayal ederim
Kayıt Tarihi : 20.10.2005 15:21:00
 
 
 
 
 Şiiri Değerlendir
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 
 



TÜM YORUMLAR (1)