Hayali Adalet Şiiri - Nurten Tarım

Bir bebek ağladı sessizliği yararcasına
Kenar mahallenin ahşap gecekondusunda
Adına Adalet dediler umuda yolculuk misali
Yoksulluğu yıkarcasına

Bebekler saf ve günahsız yaşam defterinin beyaz sayfası
Doğarken dünyaya kan damladı kader sayfasına
Vurdular babasını vurdular
Cansız bedeni kalakaldı karanlık sokakta.
Kaza kurşunu dediler arayıp sormadılar

Fakirdi garipti
İtelenerek büyüdü okul nedir bilmedi
Yatalak anasına bakmak için önce ayna ile ruju tanıdı
Yürümeyi öğrenemeden topuklu ayakkabılarla tanıştı
Sarhoş masalarda meze olmaya alıştı

Yok yok alışamadı aslında bu çirkef yaşama
Oysa onunda hayalleri duyguları vardı
Kimse halin nedir diye sormadı kullanıldı hep kullanıldı

Artık yeter dedi yüreği bir gece
Aynanın karşısında kendini seyretti uzun uzun
Boyalı dudaklarını elinin tersiyle silerken sanki geçmişini temizledi.
Hayatı film şeriti gibi geçti birkaç dakikada iri kömür gözlerinden.
Kısıldı bakışları aynadaki görüntüsüne düşman olmuşçasına.
Elindeki rakı bardağını fırlattı parçalanmış dünyasına öfke duyar gibi.
Ayna kırıkları arasında ne güzel sergilendi
Çıra gibi yanan başkalarının çizdiği hayat hikayesi.

Kendine hayal demişlerdi güzelliğini gördüklerinde
Güzellikten nefret etti
Aşkı sevdayı tanımadan nefreti bildi böylece
Unuttuğu adını hatırladı,birdenbire
Durdu Adalet dedi bir daha durdu
Neyin adaleti evet neyin adaleti
Hayatının mı kaderinin mi
Güldü karanlığına güldü dalga geçer gibi
Adaleti sağladı sessizce
Yaşamına son noktayı koyarken kimseyi karıştırmadı sayfasına.

Karanlık geceler ıslak kaldırımlar
Gebe kalmışçasına yüzlerce adalete
Hayal elbisesini giydiriyordu genç kızlara

.

.

.
...

.

.