Hayal Kızı Şiiri - Gökhan Onma 4

Affetmekten söz ediyorsun, hayal kızı
Çiçekler sular üzerinde yeşerdiğinde,
Ağaçlar yapraktan sıkılıp sonbaharı bahane etmediğinde,
Tanrı’nın bahsettiği gün kapımda belirdiğinde,
Çocuklar okuldan neşe ile dönmediğinde,
Gözler işitip kulaklar görmediğinde seni, hayal kızı...

Yağmur gökten değil de yerden yağarsa,
Güneş batıdan değil, bir gün doğudan doğarsa,
Çölde kuşlar üşür, denizde balıklar boğulursa,
Cahiller susar, çocuklar konuşursa,
Bütün kitaplar tersten okunursa...

İnkâr edenler Tanrı’ya taparsa, inananlar putlara,
Dökülürse savaştan kaçan bebekler yollara,
Sığınırsa umut edilmeyen dualara...

Göğsümde açtığın yara , olursa kan kırmızı,
Kış kapısından kovmadığı zaman yazı,
Sarı elbisesinden sıkılır da ayçiçekleri, giyerse kırmızı,
Yazılırsa kutsal kitaplara Sönmeyen Tarık Yıldızı...

O gün de affetmeyeceğim seni, hayal kızı.