Bunu yazmak ne kadar acı veriyor sana anlatamam… ama yazıyorum çünkü içimde susturamadığım bir haykırış var: Yine kandırdın beni.
Evet, yine inandırdın o güzel sözlerine… yine sığındım sana, yine güvendim, yine içim titredi sana inanırken. Ama sen… sen yine bildiğin gibiydin.
Sözlerin sıcaktı ama içlerinde samimiyet yoktu.
Bakışların derindi ama içlerinde ben yoktum.
Sarılmaların sıcaktı ama içinde sevgi değil, alışkanlık vardı.
Sabahın erken saatlerinde uyandım,
bir mesaj bekledim ondan…
O ise dün bana ithafen paylaştığı durumu paylaşmıştı,
onu da kaldırmış.
Beni sadece kurumdayken düşünüyor;
evine gidince unutuyor.
Ben sana kendimi verdim, sen beni harcadın…”
Bir insana her şeyini verince ne olur biliyor musun?
Kıymet bilmezse, seni değil; senin eksiltmelerini sever.
Senin içini değil, sunduğun ilgiyi sever.
Ve sen sustukça değil, tükendikçe hoşuna gider.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!