Birden kendi çocukluğuma dönüyor, çocuksu rüyalar oluyorum
kovboylar dökülüyor mesela, yıkılmış sinemaların perdelerinden
ben rengarenk çiçekler ekiyorum, boş kovanları toplayıp yerden...
ama içimde apaçiler ölüyor, duman olup tüterken barış çubukları
sebebi kim., yoksa ben miyim.,bilmiyorum…
hiç görmediğim anamın kapanıp dizlerine,
çaresizliğimle ağlıyorum…
. ,
Şimdi çocukluğumla birlikte sallanma mevsimindeyiz., hayal bahçelerimin boş salıncaklarında...
.
Kayıt Tarihi : 12.6.2025 13:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!