Hâyâ'l Şiiri - Yavuz Doğan

-ali ismail -

elleriniz kirli sizin
elleriniz kan kokuyor
bizim evde yıkanması
mümkün değil,
olmayacak.

fikriniz kibirli sizin
fikriniz yalan kokuyor
yatsıya kadar yanması
mümkün değil,
olmayacak.

elleriniz kanlı sizin
ellerinizde biz varız
yıktığınız her duvarın
ardındaki
sessizlik biz.

küfrünüz imanlı sizin
küfrünüzü biz duyarız
hiçte yokun, yokta varın
ardındaki
hissizlik biz.

ne çok öldük siz yaşarken
ne çok “Ali” öldü - hâlâ-
ne çok “İsmail” birikti
bir karanfil
kokusunda.

çelme taktınız koşarken
asa “Deniz” böldü - hâlâ-
onlarca Kâbil birikti
bir katilin
uykusunda.

dirimizi yaşatmaya
uzanmayan elinizi
ölümüzü kaldırmaya
uzatmayın
küfrederim.

fikrimizi kuşatmaya
yemin etmiş dilinizi
yolumuza saldırmaya
uzatmayın
arz ederim !

arzımız ki arzdan arşa
bir emekçi narasıdır
hiçbir lügat yazmaz bizi
size uzak,
bilmezsiniz.

bir nara ki bir tek marşa
sığmış yürek yarasıdır
hiçbiri es geçmez sizi
size uzak
bilmezsiniz.

elleriniz kirli sizin
elleriniz is kokuyor
bizim yangınlarımıza
karışmanız
mümkün değil.

elleriniz kirli sizin
elleriniz pis kokuyor
sızıp intiharımıza
barışmanız
mümkün değil..