Haya Şiiri - Birkan Demirci

Bi’ haya kalmamış yaptıklarında,
Ne edep var, ne utanma.
Küsüp hicran etsek ne fayda,
Söz işlemiyor kibir zırhına.

Rahatından ödün vermezsin,
Halkın sesine sağır olmuşsun.
Rahat koltukla mest olmuşsun,
Kokusu burnuna değil, aklına sinmiş.

Telaffuz edersin öyle kelamları,
Gün yüzü görmemiş icraat sanırsın.
Kırmızı renge döner yanakların,
Kameralar açılınca bir başka gülersin.

Yaptığın onca şovda ne buldun?
Yalanın pırıltısını huzurmu sandın?
Marazî bir hırsla sarılmışsın güce,
Sandalyeyi taht bellemişsin kendine.

Aşkı anlarım da, makam aşkın bîmana,
Ne hikmetse hizmetin hep vitrine.
Çürük bina, çürük sözle örtülmez,
Ne kadar boyarsan boya, gerçeğin rengi değişmez.

Sorarım sana:
Bu halkın duasında mı adın geçecek,
Yoksa siteminde mi yankılanacaksın yarın?
Unutma, koltuk baki değil,
Ama iz ya hayırla, ya lanetle kalır ardında.