Hava uzak bir buluta takılmıştı
Uzadı
Süzüldü
Duruldu
İki seslemli küçük bir söz gibi
Göğün mavi boşluğunda dağıldı gitti.
Yaprak titredi
Su halkalandı.
Yayladaki çoban boşuna kaval çalıyordu
Yerküre dönüyordu
Burçlar çok uzaktaydı.
Pencereden dalan rüzgar
Takvim yapraklarını kırıştırıyordu.
Uzak
Uzak
Çok uzak
Genç bir kızın
Beyaz temiz eli gibi
Kusursuz
Parlak
Aydınlık
Hava küre
Tenimizin üstünde
Burun deliklerimizde
Albümde
Koltuk örtüsünde
Buzul eteğinde
Avize damlasında
Biranın köpüğünde
Havaküre
Yükseklerdeki kuş yuvasında
Dolu dizgin bir öğle öncesinin
Yemek vaktine yaklaşan sessizliği
Durdu
Süzüldü
Uzadı
Kesildi
Bitti.
Kayıt Tarihi : 26.2.2005 23:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Freud insan bilincini üç kısma ayırır ve bunu bir buz dağına benzetir. Bilincimizin en büyük kısmını oluşturan bilinç altımız davranışlarımızı etkilediği halde farkında olmadığımız yönümüzdür.
…yani demem odur ki fark edememeniz gayet normaldir.
'nereye gitsem
gökyüzü başımda melon şapka!..'
dedim de,neler olabilir acep içinde!?..kuyruksuz tavşan,kanatsız kuş,yağmursuz bulut,gözü kör bir güneş,göz kırpmayı unutan yıldız hergelesi,pencereme uğramayan rüzgar!..ha bir de ağzı açık yar slüeti!..hepsi bu kadar!:))
unuttum!..bir de;samanyolunun samanına dam çatamayan bir dünyanın yedi milyar insanı var...hepsi kuş,hepsi bulut damlası...yağ babam,yağ!..
of offf..tam da bir effespilsen devirmenin zamanıdır şimdi!..lolllll!..:)))
herkese sevgi ve saygılar...
asıl görülecek şeyler, gördüklerimiz değildir..
asıl söylenecek şeyler, söylenmekte olanlardan farklıdır..
içinde bulunduğumuz yaşam alanından bir kez bile tedirgin olabiliyorsak, bu iyi şeydir...artık biz bu sayede ve böylece sıradan'ın ve monoton'un dışına çıkabiliyoruz demektir... özgürlüğün özlemek kadar güzel olduğu gibi bişeyler başlıyordur bizde...ve bu zaten şiir damlalarının sağanağa dönüştüğünün habercisidir..
şiir normalin içinde uyuşmaya bir direniştir.sağlam bilgi unutmak gibidir aslında..tedirginlik sonrası arayıcı ruh hali ise hatırlamaktır..var olduğumuzu hatırlamak ve hiç bir yere sığmayan ruhun kabından dışarıya , özlenen bir yerlere ve özgürlüğe taşmasıdır..
Ben şiirden bunları anladım..
Ha bira mı? evet evet bira da geçiyormuş şiirde..
evet evet bakın ben bunu hiç farketmemiştim...
Aybetmişsin Hulki kardeş..bebelerin ahlakını bozacaksın..cık cık
:)
TÜM YORUMLAR (10)