Önce hayallerle kandırdın
Sevdiğine inandırdın
Bir umuttu benimkisi
İlk kez birini seviyordum
Bitmeyen sevinç vardı içimde
Hiçbir şey üzemiyordu beni
Şuan uzaktasın
Bilirmisin senin varlığın bile yetiyor özlemime
Tek bir dokunuşun yetiyor hasretini dindirmeye
Sanki sen ben oluşsun bende sen
Sanki sen hep vardın ama ben bulamıyordum seni
Peki niye saklandın bunca sene
Bir ismin yeterdi insanları
Memleketinden terk etmeye
Kandırılan bulurdu kendini
En ıssız caddende,
Bir çıkmaz olurdun insanlara
Dönüp dolaştıkları,çıkış kapısını bulamadıkları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!