Hatırlı Bir Sessizlik Şiiri - Kaya Su

Bilmem nasıl anlatılır bazı günler;
Hani hiçbir şey olmamıştır daha,
ama için durmaksızın hazırlık yapar ya bir yıkıma.
Bugün işte, öyle bir gün. Ne yapsam eksik kalıyor.
Gözlerim bir köşe arıyor susmak için, kalbim bir ses...
İçimde kimseye anlatamadığım bir telaş var.
Ne bir yere geç kalmış, ne de biri beni bekliyor herhangi bir yerde.
Ama yürüyorum öylece, sanki...bir şey beni çekiyor bir yere.
Durmadan dönüp bakıyorum, arkamdan gelmeyen birine.
Adım attığım her taşta, sanki daha önce konuşulmamış bir cümlenin yankısı var.
İçim, hiç tanımadığım bir yüzü özlüyor.
Oysa herkes yerli yerinde, kimse değişmemiş, halâ o ihtişamlı çirkinlikleriyle duruyor.
ama ben kendime daha da uzaklaşıyorum.
Hani bazı sokaklar vardır; ilk bakışta hiçbir anlamı yoktur ama orada başlamıştır her şey...
Sanki biri beni bekliyor bu başlangıçların başında.
Tam da güneş batmak üzere. Gökyüzü, o sonsuz kızıllıkta ve yine içimdeki kelimeleri susturuyor.
Ben, bir gece öncesinden dökülmüş bir rüyanın kıyısında,
bir karşılaşmaya hazırlanıyorum.
Henüz tanışmadığım, hatırlı bir sessizliğe yürüyorum.
Ne duracak bir nedenim var, ne de gitmeye cesaretim.
Bugün... gökyüzü sarımsı bir leke gibi üstümde, ve paslı güneş dökülüyor tenime.
Sokağın başındayım, duruyorum öylece...
Sokağın diğer ucunda ağlayan çocuk ben miyim?