Hatırlatma Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Hatırlatma
Unutuşun loş bir sis
olduğu yerden,
Geri çağır o titrek ışığı,
uzak seyirden.
Kalbin sol köşesinde
sakladığın o sırrı,
Yeniden aç pencereyi,
duy zamanın hışırtısını.
Hatırla, bir zamanlar
ne kadar cesurdun,
Düşler yolunda yorgun
ama hep pişmandın.
O ilkbahar yağmuru gibi,
saf ve ıslak;
Tutamadığın o gökyüzü
şimdi avucunda tek tek.
Her gün, aynı gölgeler
peşinden gelir sanma,
Dönüp baktığında gördüğün,
yalnızca bir yansıma.
Ne oldu o ateşli söze,
o derin ahde?
Şimdi sadece fısıltı mı kaldı,
bu bomboş sahnede?
Bir hatırlatma bu,
ne bir hüküm ne bir sitem,
Sadece ruhunun unuttuğu
o eski, güzel melodi.
Tozlanan sayfayı çevir,
yeni bir bölüm başlasın;
O gücü bul kendinde,
o kayıp ritmi yakalasın.
Güneş batarken değil,
her doğuşta tekrarla kendine:
Sen okyanusu yutan değil,
denizin ta kendisin.
Ve her şey geçerken bile,
özün hep orada kalır;
Bu kısa ömürde en büyük görev,
seni sana hatırlatır.