Hatırlamıyorum Şiiri - Tahir Sadi

Hep aynı gözden ağlarken kimdim ben hatırlamıyorum
Seni severken unuttuğum her şey beni ardınca kınıyor
Bir zaman kaygısı kaldı aramızda,
hangimiz daha fazlasıydık sevmenin
Düşkün gölgeler arasında saklandım, güneş olsan istemem
Kırda kaybolan çiçeğin türküsündesin
Kuş cıvıltılı bahçelerden çıkardım seni,
sahra kumlarında yıkadım
Kalbimi ısırsın yıldızlar, ah etmem artık
Gözlerin alevlerden bir pencere
Seçemiyorum artık en tatlı meyve hangisiydi,
Unutmuşum sabaha çıkamayan umutlarımı
Billur su soğutmuyor ruhumu,
taş fırlatıyor sanki bebekler
Uyutmuyor anneleri bu çığlıklı geceler
Vakit titriyor çimenlerin üzerinde.
Yapraksızlaşan ağaçlara bakınmak mutlu etmiyor, kestaneciler uyanmamış
Denilebilir seni seviyorum hatta hiç sevmiyorum,
Ben henüz doğmazdan evvel harfler dökülüydü yeryüzüne
Aslan dişlerini söker gibi sevdim şiiri,
seni sevdim kendime
En güzel yüzler içinde yanılırken insanlık
Sendin kalbimde rüzgârlara ninni söyleyen
En kısa öfkenin ve en uzun gecenin adını sen koydum
Bu son olsun yerlerde çiçekler kadar,
denizde damlalar kadar
Seni seviyorum adın hüzün olsun