Hatırlamakla Unutmanın Savaşı

Kimse bilmez bir kayanın içini
Ne sızlar, ne düş görür
İnsan da bazen öyle değil mi?
Çelikle örülmüş suskun bir yazgı
Ne uyku serinletir, ne dua kurtarır
Alaca örtülerin altında
Yüzünü göğe çevirirsin
Çatlarsın en sert yerinden
Sakladığın umut çiçekleri
Kırıldığın yerden filizlenir

İçinde çoğalan sesler
Unutulmuş olanlar
Dokunulmadıkça tozlanır
Bilinmez bir gölge
Ses olur, beden olur
Bir dokunuş canlandırır geçmişin izini
Hatırlamakla unutmanın savaşını verirsin!