Hatırla Beni!!! Şiiri - Sadık Alçık

Öyle her an düşmesem de aklına,
Bir kuş suskun oturuyorsa dalına,
Avcı sessiz yürüyorsa yoluna,
Kanadı kırık bir kuş görürsen hatırla beni.

Güzellikler çoğaldığında çevrende,
Gülüyorsa herkes kendi renginde,
Ama bir çocuk ağlıyorsa sessizce,
Anasız kalmış bir yavru görürsen hatırla beni.

Bir babasızlık sinmişse sokağa,
Bir çift göz bakıyorsa boşluğa,
Bir söz yutulmuşsa dudağa,
Babasız büyüyen biri görürsen hatırla beni.

Kırılmışsa dallar bahar ortasında,
Yollar uzuyorsa bir iç çekişte,
Bir çocuk taşla konuşuyorsa kenarda,
Masum bir küskünlük görürsen hatırla beni.

Gülüşler içinde dursa da her şey,
Bir yalnızlık geçiyorsa içinden gizlice,
Köşe başında bekleyen bir hüzünse,
Kimsesiz bir ruh görürsen hatırla beni.

Yüzün gülerken bile iç çekiyorsan,
Kalabalıkta kendini eksik duyuyorsan,
Bir göz bakarken ıslanıyorsa,
Sessizce ağlayan birini görürsen hatırla beni.

Bir mahkûmun bakışına denk gelirsen,
Kelepçeyle susmuş bir ses duyarsan,
Kıyafet ruhuna batıyorsa onun da,
Kolları bağlı birini görürsen hatırla beni.

Gönlün kanar ama kimse sarmazsa,
Sözlerin içinden çıkamıyorsa,
Bir yara hâlâ kanıyorsa içte,
Kan kaybeden birini görürsen hatırla beni.

Azrail sessizce birine yaklaşırsa,
Son dilek fısıldanırsa dudağında,
Gözleri donup kalmışsa ufukta,
Son nefesini veren biri görürsen hatırla beni.

Ben gelirim o an, hiç beklemediğinde,
Bir kuşun kanadını birlikte sararız diye,
Atın yarasını ellerimizle iyileştiririz diye,
Umutsuz bir yürek görürsen hatırla beni.

Ben gelirim, kimsesizi saran bir rüzgâr gibi,
Anasız çocuklara uzanan bir avuç gibi,
Dışlanmışlığı içimize alan bir yuva gibi,
Sahipsiz bir el görürsen hatırla beni.