Hatırla Şiiri - Sadık Korç

Boğulduğun günü hatırla,
Kimsenin el uzatmadığı o anı.
Bir dön bak şimdi,
Ellerini uzattıklarına…
Kim kaldı yanında?

Hayat, yakıp gitmekten ibaret değil,
Asıl mesele, kalabilmek değil miydi?
Hiç söylemediler mi sana,
Zorluklara rağmen sevmeyi?

Küf kokan bir odanın içindeyiz,
İkimiz de farkındayız.
Camlar çatlamış, duvarlar yorgun,
Etraf viran, yürekler harap olurmuş.

Rest çekmek de neyin nesi şimdi?
Ervah-ı ezelden aşina değil miyiz biz?
Nerede o bahçe söyle madem,
Bir zamanlar umut ektiğimiz?

Sadık seviyor seni, belli,
Ben biliyorum.
Ama sen
Sen belli ki bilmiyorsun.