Açtım içimin tozlu atlasını,
Sayfalar kırık, yollar eğri büğrü.
Bir çocukluk sesi çınladı uzaktan,
Gölgesini sürüyen eski bir türkü.
Bir köşede annem, dua eder gibi,
Bir köşede dostlar—gülüşleri solmuş.
Sokaklar suskun, rüzgârda eski taş,
Ayak izlerim bile hayâle dolmuş.
Her sayfa başka bir iklimin aynası,
Gözyaşıyla çizilmiş coğrafyalar.
Bir avuç gül, bir mektup, bir vedâ
Ve yarım kalmış nice masallar…
Kalbim, pusulası şaşmış bir seyyah;
Hatıralar yön verir adımlarına.
Ne zamana döner, ne unutur beni—
Atlasımda hâlâ senin adın var.
Kayıt Tarihi : 1.5.2025 18:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!