Utangaç aşkımın itirafını kabul ettiğin,
O ıssız bahçeyi hatırlıyorsundur eminim?
Hepsi bize destek oldu, zaman da sır da,
Gecelerin yarı karanlıkta titreyen yıldızı da, 
Yüzünü renklendirirken bir kiraz pembesi ;
Gözlerinde okudum mutluluğumu, geleceğimi ;
Ve kalplerimiz birleşirken bu sessiz dilde, 
Tanrıya yemin ettiler birbirlerini sevmeye. 
Ama ateşli sarhoşluğumun canlılığında,
Kendimden geçeceğim en tatlı kelimeyi aradığımda,
Sana hayatım demiştim sevgiyle işte o zaman 
Sesimi kestin : Hayatın ha, hayır, hayır, ey aşkım !
Bana, ruhun de, diyerek birden bağırdın :
Devamına muhtacım senin sonsuzluğunun ; 
Heyhat, ölüm bir gün hayatın ateşini söndürecek !
Ruhun ise sonsuzlukta sürüp gidecek. 
Antoine Fontaney (1803-1837)
Çev. Sunar Yazıcıoğlu
Kayıt Tarihi : 25.10.2018 12:04:00
 
 
 
 
 Şiiri Değerlendir
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 
 



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!