Hatice Naime Karadağ Şiirleri - Şair Hat ...

Gönül ne edeyim senin elinden
Beni divaneye döndürdün yeter
Bağrımda estirdin sevda yelinden
Ateşim yangınım söndürdün yeter

Gönül tellerimde sevdan dağlarım

Aşk şarabın sunayım
Gel iç kölen olayım
Sana divan durayım
Ben uğruna yanayım

Bana ümit verensin

Korkulan geldi başa
Gönüller düştü aşka
Benim serseri gönlüm
O herkesten bambaşka

Gönlüm onla beraber

İslamiyet hak dinidir
Şefaat ya Habibullah
Ölüm baki can fanidir
Şefaat ya Rasulullah

Kainat var edilirken

Düştüm yar yoluna yolum şaşırır
Cennet cennet bakar gönlüm düşürür
Aşkın ateşinde özlem pişirir
Bilmez ki rabbimden kıblem yok başka

Sanki bir gün bana sefalar vermiş

Kalbim vurgun yemiş dibe çöküyor
Var git telli turnam erim yok benim
Sevdiğim uzakta boynum büküyor
Var git telli turnam ferim yok benim

Sanmaki dünyada yoktur başkası

Gam ile yoğrulmuş gönlüm ağlıyor
Korkarım ömrümden sevdam yitecek
Pınar gibi akan sevdam çağlıyor
Dert eyleme gönlüm birgün bitecek

Sazımda tellerim aşkı anmazsa
Mızrap neme gerek söz neme gerek
Sevdayı yaşayıp yürek kanmazsa
Vuslat neme gerek naz neme gerek

Aşkımı anlatır ağzımda dilim

Nazlım bu ellerden gittin gideli
İpekten saçların öremez oldum
Gözlerime indi kara perdeler
Senden alasını göremez oldum

O güzel kaşlara kalem mi çizdin

Benim oğlum asker vatan bekliyor
Vefasızdır ondan haber gelmiyor
Günlere aylara sabır ekliyor
Yaradan korusun asker mehmedim

Ana ata demez canını yakar