sensizlik ölüm gibi
ne yana baksam sen
ama yoksun....
geceler kara geceler
kimse benden daha iyi
bilmez geceleri
bir an nefes alamazya insan
hani çıkar canı boğazından
kırmamak için susar ya haksızlıklara
öyleyim işte
mutlu olmayalı çok oldu
gülmeyi bile unuttum heyhat
bu nasıl dünya
ne kadar yaşarsan okadar uzaklaşıyorsun
ne kadar takarsan o kadar takar sana
nasıl yaşamalı bilmiyorum
bazen isyan edesi gelir insanın
bazen yaşadıkça yaşayası
hani kapatıp gözleimizi
hayal kurardık ya
hep yanyana olacak
hiç ayrılmayacağız diye
ne oldu da her şey değişti bir anda
hiç kırmayacaktık birbirimizi
kimsem kalmadı bu hayatta,
ne anam ne babam
ne dostlarım yok yanımda
belki seni kaybettim
hüzünlüyüm
gözüm görmez oldu herşeyi
bir kapıdan girdik
bu dünyaya
diğer kapıdan çıkacağız
ağlatarak sevenlerimizi
iki kapılı bir yer için
değer mi kalp kırmaya
hayatta hiç kimseden
hesap vermesini istemedim
sen hariç
çünkü sen hayatımı
umutlarımı yarınlarımı
mutluluklarımı aldın benden
kapıyı çalan kim
böyle yüreğimi hoplatan
çılgına çeviren beni
mutluluk yağmuruna yakalatan
pozitif düşünme gücümü
artıran
Bu dünyanın dibi çıkmışken
Herkes birbirini ezip geçerken
Güçlü güçsüze çare olmazken
Genç yaşlıya bakmaz olmuşken
Değer mi yaşamaya bu hayatı
Göz yumup ölmeyecek miyiz?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!