Hastaneler Şiiri - Uğur Musab Şahin

Hastaneden isteğim, önce hizmet.
Sekteye vurmuş sağlıkta merhamet,
Ama derdime şifa, gelme sebebim.
Böyle eski, meczup bina görmedim.

Kayıt servisinde, uzunca bir kuyruk,
Her odadan bir inleme sesi duyduk.
“Size sıra gelmez ki” dedi güvenlik,
Hasta değil de, sanki birer deliydik.

Sonra dar koridorda kaybolmuşluk,
Polikliniklerde, her günkü yoğunluk,
Kaybolmuş insanlık, kaybolan kişilik.
Hemşirelere göre oyun, sanki evcilik..

Akademisyenlere baktım kapı arası,
Hastasını, birer kobay gibi görmekte..
Çoğu odasında yok, asistan furyası.
Onlarda asabi, ciddiyet sergilemekte..

Temizlikçiler elinde paspas yürüyor,
Her personelin elinde cep telefonu,
Doktor molada, ilk fırsatta oynuyor.
Hepsinin telefonlarla çakışıyor yolu.

Yaşlılar, oturaklarda balık istifinde,
Hastaların öfkesini tetikliyor sıcak,
Her biri terazinin, ayrı ayrı kefesinde
Kimi burnundan soluyor patlayacak,
2025