Hastaneler Şiiri - Ali Çelik 3

Gitmeye mecbur kalma, Allah versin afiyet
Mevzu sağlık olunca, arz eder ehemmiyet
Keyfiyet vasat lakin, yeterlidir kemiyet
İnsan bu hata yapar, hele hele cemiyet

Hastalık bu çekilmez, müzmini daha beter
Bazısında uzmanlar, sana atarlar neşter
Bu Dünya hayatının imtihandır her anı
Bunu idrak edenler, Şafiden şifa ister

Çoğu gelmiş acile, yüzlerinde endişe
Şu röntgen şu tahliller, artık olmuş klişe
Bazen gerekli olur, vahametten dolayı
Kan ve serum verilir, acilen birkaç şişe

Ne zaman gidersen git, telaşlı binler insan
Burada görüp anlarsın, sağlık ne büyük ihsan
Vücutta var binler organ, çalışıyor âhenkli
Bozuluyor akortu, olursa bir tek noksan

Eskiden de bilinir, önemlidir beş duyu
Teknoloji ilerlemiş, ilimse dipsiz kuyu
İnsan aklı koymamış, tekâmüle sınırı
Keşifler bitmeyecek, bitse denizin suyu

Sağlıkta olağandır, karşılaştın açmazla
İhtisas alanları, eskisinden çok fazla
Sabır ve teenniyi, hiçbir zaman bırakma
Kolay değil uğraşmak, sıkıntıyla marazla

Eskinin zor işini, bağlamışlar rutine
Hizmete talep fazla, zorunlu koordine
Hastahane herkese, olmuş hacet kapısı
İnsanların amacı, deva bulmak derdine

Belki işin önemi, kendinden bir şey koymak
İnsanın ihtirası, nedense bilmez doymak
Gülümseme, temenni, ilaçtan da etkili
İyi gelir hastaya, bir tatlı sözü duymak

Ölüm burada kanıksanmış, olmuş basit hâdise
Sana yakın geçmemişse, dokunmuyor nefise
Ne kadar da yakınmış, hayat ölüm iç içe
Arasında ancak vardır, belki birkaç salise

İnsan bu her nedense, her duruma alışık
Basit olan bir mesele, çoğu zaman karışık
Sırât-ı müstakîmi, bulamazsan aklınla
İste Reşit Allah’tan, sana versin bir ışık