Hastanede Günüm 2 Şiiri - Sucay Solmaz

Zaman geçmiyor, hayat burada yalnız zor.
İçime düştü ansızın amansız zalim bir kor.
Geçmeyen dakika ve saati birde bana sor.
Döşek kar gibi, bedenim buz, yorgan ise kor.

Sağım, solum hasta insan karşıda koca duvar.
Ne televizyon, ne telefon nede bir haber var.
Hayat durmuş, zaman durmuş sanki aklım dar.
Döşek kar gibi, bedenim buz, yorgan ise kor.

Arada bir sadece hemşire nasılsın diyor.
Hiç kimseden ne ses, nede seda çıkmıyor.
Hastalar sessiz, herkes kendini dinliyor.
Döşek kar gibi, bedenim buz, yorgan ise kor.

Oda sessiz ve karanlık uykum firarda.
Sıkılmış kalmışım yalnızım burada.
Aklım ve hayalim durmuyor bir kararda.
Döşek kar gibi, bedenim buz, yorgan ise kor.